Bazen kendi içinizde mapusluk çekiyorsunuz. Ne bir ziyaretçi nede gelen bir dost. Gözleriniz her zaman bir kapıya , bir sese ve bir güne takılı kalıyor işte o gün herşey daha anlamlı hayat daha mantıklı gelmeye başlıyor ve doğru kararlar almaya başlıyorsunuz. O yüzden herkes bir gün kendi içinde mapusluk çekmeli o zaman herşey daha güzel olacak...

    TAKILDI TELLERE KANATLARIM

Boncuklar dizdim nasırlı ellerimle,
Pamuktan bembeyaz ipliklere..
Yorgun ayaklarımla volta attım defalarca
Dayanamadı bedenim
Yorulmuş uzanırken yatağımda ;
Bir kuş takıldı hücremin tellerine,
Çırpınıp dururken kanattı bedenini.
Çıkıp kurtarmak istedim
Firar deyip vurdular umudunu..
Muhafız durup dururken kanattı bedenimi
Dostlarım öylece uzaktan izlediler
Yardım ve yataklıktan hüküm giymemek için
Kan dolmuştu içim..
Birdaha hiçbir kuşu kurtarmak istemedim
O gün bende vurdum içimdeki kuşu
Oysaki uçacaktık birlikte..
O bana gel diyecekti
Ben gelemem desemde
Gidip izleyecekti en sevdiğim şehirleri,
Bana gelip anlatacaktı,
Belkide kanadına birisi mektup takacaktı.
Olmadı...
Vurdular bizi..

İçinde hapis kalanlara...



Bu ve bunun gibi birçok şiirden ve yazıdan haberdar olmak için lütfen aşağıdaki hesaplardan beni takip etmeyi unutmayın

Instagram : @oguzhanahmett
Twitter : @Oguzhnahmet

Ve paylaşmak istediğiniz yada danışmak istediğiniz konularda mail adresimden bana ulaşabilirsiniz..

M: oguzhanahmetdemirel@gmail.com